ROZWÓD, DZIECKO, ALIMENTY
Rozwód to prawne zakończenie ważnie zawartego małżeństwa za życia obojga małżonków. Rozwiązanie małżeństwa następuje przed sądem na żądanie jednego lub obojga małżonków. Rozwodu może żądać każdy z małżonków, w sytuacji w której nastąpi między nimi zupełny i trwały rozpad pożycia małżeńskiego. Jako zupełny rozkład pożycia należy rozumieć zerwanie wszelkich więzi duchowych, fizycznych i materialnych łączących małżonków.
W wyroku rozwodowym sąd rozstrzyga również o:
- władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków,
- kontaktach rodziców z dzieckiem,
- wysokość kosztów utrzymania i wychowania dziecka, które rodzice będą obowiązani ponieść.
Małżeństwo mające wspólne dzieci, nie może rozwieść się w każdej sytuacji również szybko i sprawnie. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nakłada bowiem ograniczenia w uzyskaniu rozwodu dla par właśnie posiadających małoletnie dzieci. Rozwód jest niedopuszczalny, jeżeli przez to miałoby ucierpieć dobro małoletnich dzieci małżonków. Dziecko powinno się wychowywać w środowisku rodzinnym w „atmosferze szczęścia, miłości i zrozumienia” dla swojego harmonijnego rozwoju. Powinno być przygotowywane przez rodziców do życia w społeczeństwie, wychowane w duchu pokoju, tolerancji, równości, godności i wolności. Sąd oceniając czy rozwód małżonków wpłynie negatywnie na dobro wspólnych dzieci powinien zwrócić uwagę na to, czy spowoduje on osłabienie więzi łączącej dziecko z rodzicem, z którym ono nie zamieszka.
Jeśli chodzi o kwestię wykonywania władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem, to sąd może powierzyć je tylko jednemu z rodziców, jednocześnie ograniczając władzę rodzicielską do określonych obowiązków i uprawnień drugiemu rodzicowi, jeżeli przemawia za tym dobro dziecka. W swoim wyborze sąd zawsze kierować się będzie dobrem dziecka.
W wyroku rozwodowym sąd powinien rozstrzygnąć też kwestię alimentacji i nałożyć na jednego z rodziców obowiązek alimentacyjny na rzecz dziecka. Kwestię tę sąd powinien rozstrzygnąć osobno wobec każdego z dzieci. Alimenty zasądza się od jednego z rodziców w wysokości określonej kwoty, wypłacanej comiesięcznie drugiemu rodzicowi. Na drugim rodzicu ciąży jednocześnie obowiązek do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania dziecka w naturze i do osobistych starań o jego wychowanie. Należy pamiętać, że w sprawie o rozwód nie można żądać przyznania alimentów na rzecz pełnoletniego dziecka, dotyczą one tylko dzieci małoletnich.
Jednak alimenty sąd może zasądzić nie tylko na rzecz dziecka stron, ale również od małżonka – winnego rozkładu pożycia małżeńskiego na rzecz małżonka niewinnego lub współwinnego, który znajduje się w niedostatku. Stan niedostatku, o którym mowa powyżej jest elementem niezbędnym do wszczęcia powództwa o alimenty. Nie wystarczy tutaj jedynie nieposiadanie możliwości zarobkowych. Bowiem tylko szczególne okoliczności, które całkowicie wyłączają możliwość pracy zarobkowej są brane pod uwagę. Chodzi tu o osoby niedołężne, czy znajdujące się w bardzo złym stanie zdrowotnym. Niedostatek musi wynikać z okoliczności niezależnych od woli osoby żądającej alimentów. Oceniając stan niedostatku osoby uprawnionej do żądania alimentów należy ustalić, czy żądający rzeczywiście nie może pracować. W momencie gdy sąd oceni, że osoba ta może pracować to musi również sprawdzić na jakim stanowisku i jakie są jego możliwości zarobkowe. Co do zasady obowiązek alimentacyjny względem byłego małżonka wygasa z chwilą zawarcia przez niego kolejnego związku małżeńskiego.
Podstawa prawna: Kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 r.